Zwiedzamy katedrę

Cudze chwalicie, ależ nic podobnego! Swoje poznańskie nie tylko chwalimy, ale lubimy odwiedzać. Nowy rok Anno domini 2005 rozpoczęliśmy uroczyście od odwiedzenia poznańskiej Katedry, bo i miejsce pełne pamiątek historycznych i skłaniające do zadumy. To też 5 stycznia tłumnie stawiliśmy się przy tym wspaniałym zabytku i oprowadzeni przez wspaniałego przewodnika p. Marię Piechowicz udaliśmy się do podziemi świątyni aby obejrzeć najstarsze wykopaliska sięgające czasów Bolesława Chrobrego, oddać pokłon sarkofagom zasłużonych biskupów i poznać jej piękne wnętrze. Poznańska Bazylika Archikatedralna, bo tak się oficjalnie nazywa jest położona na wyspie Ostrów Tumski, otoczonej korytem Warty i Cybiny i sięga samych początków chrześcijaństwa w Polsce, II połowy X wieku. W roku 968 był tu pierwszy kościół katedralny p.w. św. Piotra. Badania archeologiczne przeprowadzone w 1946 roku odsłoniły liczne fragmenty pierwotnej katedry, odkopano fragmenty misy chrzcielnej i krypty grobowe, identyfikowane przez badaczy jako prawdopodobne groby monarsze: księcia Mieszka I i króla Bolesława Chrobrego. Po zniszczeniu preromańskiej świątyni (w latach 1034-1038), powstaje nowy kościół katedralny murowany. Katedra romańska, przebudowana w XIII wieku, zastąpiona została gotycką, wzniesioną w XIV i XV wieku. Strawił ją pożar w roku 1622, zostawiając nagie mury świątyni. Po pożarze w roku 1772 katedra otrzymała nowy wystrój wnętrza i elewację w stylu neoklasycznym, dzieło architekta Efraima Schroegera, przebudowaną następnie przez Solariego w końcu XVIII wieku i tak przetrwała do drugiej wojny światowej. Ostatni pożar katedry 15 lutego 1945 roku powstały podczas prowadzonych walk o Ostrów Tumski zniszczył ją w 65%. Została pieczołowicie odbudowana z pietyzmem należnym tego typu obiektowi.