W Puszczykowie kulturalnie i sportowo
W czwartkowe popołudnie 23 maja ośmioro miłośników nordicowych zmagań z naszego stowarzyszenia i kilkudziesięciu innych zawodników z 13 crossowskich klubów z całej Polski przyjechało do Puszczykowa, Tutaj w okolicach Dnia Matki, na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego od kilku lat odbywa się sympatyczna impreza dla pasjonatów marszu z kijkami w ramach cyklu zawodów Korona Zachodu Polski. Organizuje ją Stowarzyszenie Nordic Walking Poland „Marsz po zdrowie”. W tym roku do tego „marszu po zdrowie” dołączyliśmy także my czyli członkowie Stowarzyszenia Cross.
Zakwaterowani zostaliśmy w przytulnym internacie LO, a na posiłki chodziliśmy na drugą stronę uliczki do szkolnej stołówki. Na zakwaterowanie i wyżywienie nie mieliśmy powodu, by narzekać
W piątek przyjechali do nas do nas inni członkowie naszego stowarzyszenia, spotkaliśmy się z nimi na dworcu PKP i całą grupą poszliśmy do Muzeum – Literackiej Pracowni Arkadego Fidlera. Tam przewodnik – wnuk podróżnika pokazywał nam i ciekawie opowiadał o eksponatach przywiezionych przez dziadka z różnych egzotycznych zakątków świata. Obejrzeliśmy także fotografie, mundury wojskowe i broń - eksponaty związane z legendarnym Dywizjonem 303, popatrzyliśmy na brytyjski myśliwiec z II wojny światowej w skali 1:1, weszliśmy na replikę w skali1:1 legendarnego żaglowca „Santa Maria”, którym Kolumb dopłynął do Ameryki i odpoczywaliśmy w piramidzie Cheopsa słuchając opowieści pani kustosz. Sympatyczna była ta wyprawa do muzeum. Jeszcze przez godzinkę siedząc w kawiarnianym ogródku zajadaliśmy pyszne, puszczykowskie lody i potem spacerkiem wróciliśmy do internatu. Po smacznym obiedzie grupa naszych „nie zawodników” wróciła pociągiem do Poznania, a my zaczęliśmy poważnie przygotowywać się do sobotnich zawodów. W pobliżu internatu znajduje się szkolny stadion lekkoatletyczny ze wspaniałą bieżnią tartanową, więc co ambitniejsi nordicowcy wykorzystali okazję, by potrenować trochę, a późnym popołudniem poszliśmy z panią instruktor na rozpoznanie trasy. Trasa prowadziła urokliwym, krętym leśnym traktem, ale trzeba było uważać na wystające korzenie, gałęzie, sypki piasek i kałuże. Pokonaliśmy ją bez większego trudu, ale w grupie i pod okiem instruktorki. Nikt się nie łudził, że w dniu zawodów nie obejdzie się bez upadków i drobnych kontuzji, bo każdy będzie chciał dać z siebie wszystko i pokazać, że startuje przecież w ramach projektu „Tylko dla Mistrzów” 2019.
W sobotę na puszczykowskim obiekcie „Sportoteka” zjwiło się ponad 400 pasjonatów kijkowego sportu i nasza 36 osobowa ekipa wśród nich. Każdy był podekscytowany, bo każdy chciał pobić swój własny życiowy rekord. Pełnosprawni uczestnicy startowali w kilku kategoriach wiekowych, na 5 i 10 kilometrowej trasie. Nasza ekipa startowała na 5 kilometrowej trasie w kategoriach uwzględniających stan wzroku. Była to kategoria B1 – osoby całkowicie niewidome startujące w specjalnej uprzęży w tzw tandemie z pilotem-przewodnikiem i kategoria B2 – osoby słabo widzące. Nasza ekipa startowała ostatnia przy ogromnym aplauzie pełnosprawnych zawodników, którzy ukończyli już marsz.
Najwięcej sympatii wzbudzała siedmioosobowa grupa tandemowa nasze B1. Tej grupie przewodników -pilotów zapewnili organizatorzy. Byli nimi zawodnicy, którzy wcześniej ukończyli marsz. Z ich strony był to bardzo miły gest, bo bez ich pomocy nasi zawodnicy z B1 nie mieliby szans na start. Na początku przewodnicy byli trochę zestresowane, bo „piloci” pewnie po raz pierwszy mieli kontakt z osobą niewidomą i bali się czy bezpiecznie doprowadzą zawodnika do mety, ale szybko lody zostały przełamane i do mety każdy „tandem” dotarł w nieuszkodzonym stanie przy ogromnych brawach kibiców. Czekając na ogłoszenie wyników i wyróżnienie najlepszych zawodników zajadaliśmy się grochówką. Medale za ukończony marsz otrzymali wszyscy, a statuetki troje najlepszych z każdej kategorii. Nasza poznańska grupa spisała się znakomicie , były drugie i trzecie miejsca, a każdy z nas pobił swój życiowy rekord na miarę swych możliwości.
Po zawodach zjedliśmy obiado kolację i nastał czas pożegnań. Jedni musieli wyjechać już w sobotę, ale większość została do niedzielnego śniadania,
Te kilka dni w Puszczykowie pełnych pozytywnych emocji i przyjaznej atmosfery pozostaną w naszej pamięci długo, może do kolejnych zawodów w Puszczykowie.